Υποτονικά

Άνθρωποι τσιγάρα

Σε γεμάτο τασάκι

Αν δε καπνίζεις δε καταλαβαίνεις

Κάθε τζούρα μία απώλεια

Μία συγχώρεση

Μια μέρα θα γνωρίσεις  τον έρωτα έλεγαν όλοι

Ψεύτες

Δε συγχωρώ κανέναν σας

Μου δώσατε φτερά

Για να με δείτε να τσακίζομαι

Κάθε φορά που σε γνωρίζω είμαι άλλος

Δεν είμαι εγώ

Ποτέ δεν ήμουν

Πες μου την αλήθεια

Ποιόν εαυτό μου προτιμάς ;

Κάθε άνθρωπος και ένα τρένο

Η ζωή είναι στάσεις

Και σταθμοί

Για εσένα στάση ήμουν

Κάθομαι και σου γράφω κοιτώντας έξω από το παράθυρο

Γλυκιά η ζωή ε ;

Όλα είναι ήρεμα εδώ

Κανείς δε μιλά

Επικρατεί παντού στον κόσμο ησυχία

Για πόσο ακόμα ;

Αρχίζω να φοβάμαι

Τα πάντα είναι ήρεμα εδώ

-Ακούει κανείς ;

-Θέλω μία ακόμα ευκαιρία

-Ακούει κανείς ;

-Ας μου απαντήσει κάποιος

Σιωπή

Όπως πάντα

Σιωπή

Και μέσα στο απόλυτο κενό

Μια φωνή βιάζει την ησυχία

«Επόμενη στάση η απομόνωση»