Αισθητική νοσοκομείου
Παντού
Και δε μπορώ να ταυτιστώ
Άσπρο παντού
Μπορείς να δεις την ζωή σου
Μέσα από την μπλούζα μου
Την ζωή που δεν έζησες
Και άλλες τόσες
Που δεν προσπάθησες να ζήσεις
Φτάνει για σήμερα
Η παθητική μου στάση
Τα καταστρέφει όλα
Όλα όσα ζήσαμε
Και αυτά που λέγαμε
ότι θα καταφέρουμε
μα δε καταφέραμε
τίποτα
Και χορεύουμε στον
δρόμο
Στο ρυθμό της
Τζούντι Γκάρλαντ
Με έναν ψυχαναγκασμό
στα μάτια
Μη τυχών
Και διαφέρουμε από το
σύνολο
Ένα σύνολο κανόνων
Και διαταγών
Ήμαστε άχρηστοι
Άχρηστοι
Κοίτα
Το βλέπω καθαρά πλέον
Φάγαμε τη ζωή μας κλαίγοντας
Επειδή λέει δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα σωστά
Όσο άχρηστος και αν νοιώθω
Όσο μικρός και αν φαίνομαι
Κάπου πίσω από το ουράνιο τόξο
Θα διαλέξω εγώ τον θάνατό μου
Δε θα κάτσω άλλο να κλαίγομαι
Τώρα όμως μιλάω για σένα
και για μένα
Αν περάσεις καμιά βόλτα από εδώ
Και σου λείψω ξαφνικά
Ψάξε με
Θα είμαι κάτω από το χρώμα σου
Εκείνο το χρώμα
που μυρίζει παράνοια
Ανάβω τσιγάρο
Και σου χαμογελάω
Καληνύχτα
Θα τα πούμε σε μια άλλη βροχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου