...

...

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Δυο γωνίες έχουν κοινή διχοτόμο σελ. 7.49

Δεν θέλω να είμαι ένα όμορφο αγόρι
Ένα όμορφο αγόρι
Ένα όμορφο άτομο που θα φλερτάρεις σε ένα πάρτυ
Σε ένα πάρτυ ένα όμορφο άτομο και μια γωνία
Μια γωνία με φτερά στην πλάτη και ένα άλλο
Ένα άλλο λογικό άλμα χωρίς πραγματικό λόγο να υπάρχει
Όπως η δουλειά σου
Η δουλειά σου δεν είναι καν πραγματική
Όπως πραγματική είναι η χρυσόσκονη
Και ένας σκύλος
Και μια μέρα
Χωρίς η μέρα να πρέπει να είναι πραγματική γιατί είναι δικιά μας
Δε θέλω να είμαι μια γωνία
Γιατί οι γωνίες βαραίνουν το κέντρο
Δεν θα ήθελα να είμαι ούτε χρυσόσκονη
Γιατί η χρυσόσκονη παράγετε στην Κρήτη
Και που να τρέχουμε μέχρι εκεί για να καπνίσουμε
Δεν θα ήθελα να είμαι μια τελεία
Γιατί έτσι τελειώνεις τις φράσεις σου
Θα ήθελα να είμαι κόμμα
Δε θα ήθελα να είμαι θα
Γιατί στα θα τα πάω καλά
Και μόνο σε αυτά μένω
Θα ήθελα να είμαι το βιβλίο στα χέρια σου όταν κοιμάσαι
Ή μια τρίχα που πετάς από τα φρύδια σου
Θα ήθελα να είμαι ένας γλάρος κομπάρσος σε ταινίες
Ή να είμαι υγρό που κάνει ελεύθερη πτώση όταν τελειώνεις μαζί μου
Θα ήθελα να είμαι ένας μπούφος που δεν μπορεί να πει το ΜΠΟΥ
Ή ένα παπάκι χωρίς φύλο και φτερά
Θα ήθελα να είμαι φτερά στην πλάτη μιας γωνίας
Ή ένα όμορφο αγόρι που χορεύει για να το προσέξεις
Να το προσέξεις για να το φλερτάρεις
Να το φλερτάρεις για να είναι πραγματικό
Θα ήθελα να είμαι πραγματικός και ας είμαι μια μέρα μας
Και δε λέω μου γιατί το θα δεν είναι πραγματικά δικό μου
Όπως πραγματικά δεν είναι πραγματικό

Αν με άκουγες θα με ερωτευόσουν λίγο

Και ας μην έχω πραγματική δουλειά 

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Κάτι εκνευριστικό για Ντραμπουί

Χρατς
Ντουπ
Βζιν

Αντί να σας φτύσω
Θα σας δείξω το στομάχι μου
Βρήκαμε λύση στο πρόβλημα
Και το σύμπαν άλλαξε ερώτηση
Κάποιοι το αποκαλούν συγγραφικό αδιέξοδο
Βέβαια για εμάς θα είναι πάντα μια κατάψυξη
που θα παράγει σουτζουκάκια μιας γιαγιάς
Πλοτ τουίστ
Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να καθαρίσω το μπαλκόνι
Αλλά φοβάμαι μη μπει και αυτό στην σειρά
Πίσω από την ΔΕΗ, το Αέριο και τον σκύλο μου
για να με μηνύσει και αυτό
Πόση αντιφατικότητα όταν γδυνόμαστε για να ζεσταθούμε 
Κανένα κείμενο δε με κάλυψε
Έκτος από αυτά τα τέτχια με λίγο από εκείνο για γέμιση
Πόσο πιο συγκεκριμένος να γίνω ;
Πλοτ τουίστ

Οι μέρες μου θα κάνουν έφοδο στα μάτια σας
Και τον Μάιο πάλι θα μιλάτε για τον υπαρκτό σοσιαλισμό
Οι εκφάνσεις της διατροφής μου θα κάνουν έφοδο στα στομάχια σας
Και τον Αύγουστο πάλι θα μιλάτε για πόλεμο και τέχνη
Οι καλύτεροι οργασμοί μου θα κάνουν έφοδο στα τρίγωνά σας
Και μέχρι να πεθάνετε δε θα έχετε τι να πείτε για την διεκδίκηση του χώρου
Παλαμάκι αλλαγής σκέψης

Δεν ήρθε η ώρα να μάθετε για εμένα
Ούτε για αυτή
Ούτε αυτή, αυτή , αυτή και αυτόν.
Οι οργασμοί μας μάθανε να αναπνέουν και να τραγουδάνε μαζί
Λες και επιδιώξαμε ποτέ κάτι τέτχιο
Παλαμάκι

Δεν είμαι εγώ περίεργος
Εδώ κάποιος έκρυψε την Νάρνια σε μια ντουλάπα
Και μια άλλη τραγούδησε για λερωμένα τζιν
Παλαμάκι

Οι ερωτικές σας σχέσεις  ζηλεύουν εμάς
Γιατί μείναμε εραστές
Και γελάμε κάθε βράδυ γιατί είμαστε δυστυχισμένοι
Και αυτές κλαίνε κάθε βράδυ γιατί είναι χαρούμενες
Όπως θα έλεγε και εκείνη :


Μαλακία τους.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Για καλημέρα ή ότι μας βολέψει

Πίκι πίκι.
Πολλές άγνωστες κυρίες
με καινούρια σιδερωμένα ρούχα.
Τι μέρα λες να ναι ;
Σε χτυπούσα το κουδούνι όλο το βράδυ.
Όχι για να σου ψιθυρίσω.
Ήθελα να πάμε για ποδήλατο.
Ήρθα με ένα κάτω από το σπίτι σου.
Όταν με κοιτούσε ο περιπτεράς
έκανα ότι στρίβω τσιγάρο.
Όταν ένας περαστικός με ρώτησε ‘’τι ώρα είναι ;’’
Του είπα
‘’η ώρα είναι μια κοινωνική κατασκευή για να μπορούν να οριοθετούν τα σιντριβάνια τους’’
Και αυτός με ρώτησε με μεγάλη έκπληξη
‘’και τι κατασκευάζει ;’’
Τότε κατάλαβα πως μόνο μια κυρία
με κόκκινα μαλλιά
θα καταλάβαινε τι είπα.
Αν πάμε βόλτα με τον Ρούντι
θα σε βάλω στη σέλα
και στο μπροστινό φρένο
θα κρεμάσουμε κορδέλα.
Ξέρω μια λίμνη.
Θα πλησιάσουμε ήσυχα.
Θα βγάλω το μαχαίρι από την κάλτσα μου,
θα με κρατήσεις για να μη βρέξω τα πόδια μου
και θα σου κόψω μια φέτα απ το φεγγάρι.
Αν πάλι δε θέλεις
ή δεν προλαβαίνεις
μπορούμε να πάμε μια άλλη φορά
και να κοιμηθούμε και το βράδυ μαζί.
Αν θέλεις.
Δε θα σε διώχνω απ το κρεβάτι
μουρμουρίζοντας εικόνες.
Θα είμαι ακίνητος
σαν να είμαι σε κώμα πολλά χρόνια
έτοιμος να ξυπνήσω.
Ξύπνα με όμως
αν πρέπει να φύγεις.
Δε θέλω να φύγεις έτσι.
Πολλοί έφυγαν έτσι
και δεν είπαν τίποτα.
Και ούτε που μάθανε ποτέ
να κάνουν ποδήλατο
και ούτε που
φάγανε φεγγάρι σε μια λίμνη.
Μάλλον θα τους έπεσε βαριά η βόλτα για βραδινό.
Και μάλλον δε κοιμήθηκαν ποτέ ξανά μαζί μου.
Αν είχες κόκκινα μαλλιά θα καταλάβαινες,

έχεις τουλάχιστον κόκκινο κραγιόν.

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Lullaby

Έχω σταματήσει την ώρα 2 φορές μέχρι τώρα
και άλλες 9 όταν δεν έβλεπες.
Θα έχω πάντα πικρή γεύση στο στόμα μου
και μια εικόνα με δύο ανθρώπους ξαπλωμένους στο πάτωμα.
Θα μου λες ότι χιονίζει και ας είναι καλοκαίρι,
θα σου φτιάχνω τους γιακάδες
και θα ξεχνάω κάθε πρωί πως πίνεις τον καφέ σου.
Αλλά εσύ δε θα πίνεις καφέ
και θα βαριέσαι να μου θυμίζεις πράγματα που δε θυμάμαι.
Θα μιλάω με τσιγάρα για χορό
και θα μετράω σε καθρέφτες τις άσπρες μου τρίχες.
Εσύ θα ξαπλώνεις στο πάτωμα και θα μου λες ότι χιονίζει.
Τότε θυμωμένα θα σου λέω ότι σκάω από την ζέστη
και εσύ πάλι δε θα μου απαντάς.
Οι μέρες θα φεύγουν και θα νοιώθω ότι μου κόβεται η φωνή.
Θα βάφω τον  τοίχο σου κάθε βράδυ με το ίδιο χρώμα.
Και εσύ θα ενθουσιάζεσαι ολοένα και λιγότερο.
Θα σου διαβάζω εφημερίδες
με ψεύτικες ειδήσεις και με τα νέα από τον πόλεμο.
Μα δε θα υπάρχει πόλεμος.
Και εσύ δε θα καταλαβαίνεις την μεταφορά.
Θα μένεις ξαπλωμένος στο πάτωμα και θα με ρωτάς αν έξω χιονίζει ακόμη.
Μα το μόνο που θα έχω να πω είναι ένα κοφτό όχι.
Στο τασάκι τα τσιγάρα μας θα κάνουν σεξ
και θα συνειδητοποιήσω τότε
πως δε σε έχω δει ποτέ γυμνό
και ότι έχω μέρες να ακούσω το αγαπημένο σου τραγούδι.
Θα πάω ένα πρωί για τσιγάρα
και όταν γυρίσω δε θα είσαι στο πάτωμα.
Θα είσαι δίπλα στην πόρτα
και γεμάτος αμηχανία θα σε ρωτήσω αν χιονίζει.
Τότε θα πάρεις τα τσιγάρα μου
και πριν φύγεις θα μου πεις

Πρέπει να φύγω 
γιατί έξω το έστρωσε 
και άρχισε να χιονίζει μέσα.
Όταν ανοίξεις την πόρτα
Θα καταλάβω πως ο πόλεμος υπήρξε
και νικήσαν οι άλλοι.
Τελικά,

εγώ δεν είμαι καλός στις μεταφορές.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Χαμένοι στο Περού μέσα σε τραίνα

Είχα να σου πω άλλα τόσα.
Αλλά δε στα είπα.
Ξέρεις.
Όλοι όσοι μου μοιάζουν ξέρουν.
Λόγια κομμένης σκηνής .

Αυτή είναι η τέχνη μου .
Να υπερβάλω
και να κάνω τον μαλάκα.
Για αυτό σου γράφω
και δε στα λέω από κοντά.
Οι πιο περίεργοι άνθρωποι
που γνώρισα ποτέ,
είναι οι επιβάτες ενός τραίνου
χωρίς πόρτες
και προορισμό.
Καταλαβαίναμε ο ένας την σιωπή του άλλου.
Αλλά κολλούσαμε στα λόγια.
Μάλλον εγώ φταίω πάλι.
Θα ράψω το στόμα μου
και θα μιλάω από τα μάτια.
Στοπ.
Δε μου άρεσε.
Πάμε πάλι από την αρχή.
Θα μείνεις εδώ μέχρι να το πετύχω.
Κάποια μέρα θα σε κοιτάω
και θα βλέπω το κενό.
Τα φώτα έσβησαν.
3
2
1

Πάμε πάλι από την αρχή.

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Ένα έργο μίας ώρας σε λεπτά και άλλα τρία

Πράξη 1η
Ρε γαμώτο.
Εγώ ήθελα να φέρω την άνοιξη πριν έρθεις.
Ήθελα να μου ανοίξεις μια τρύπα στο κεφάλι
και να ξεράσεις μέσα τις θεωρίες σου
από βουλιμία
τρώγοντας το ένα ψέμα μετά το άλλο.
Πόσο να αντέξω και εγώ ;
Να μου λες συγγνώμη
κάθε φορά που δεν γαμάς άλλον
πριν από εμένα.
Να σου χαϊδεύω τα μαλλιά
και να μου λες πόσο με μισείς και θέλεις να πεθάνω.
Τίποτα δε θα αλλάξει.
Ή μάλλον όλα θα αλλάξουν για να μείνω ίδιος εγώ.
Ήθελα κάτι να σου πω πάντως.

Στην  πράξη οι μέρες θα περνούν
και εγώ θα προσθέτω κρίκους στις αλυσίδες μου.
Κάθε μέρα και κρίκος.
Έτσι τα βράδια θα απομακρύνομαι και λίγο ακόμα.
Τι να τον κάνω τον χρόνο ;
Να βρω ένα καλό αστείο έψαχνα
για αυτή τη γαμημένη αναγνώριση
από εσένα και τους ενόρκους φίλους σου.
Υπήρξες !!
Υπήρξες και ήσουν μαζί μου !!
Υπήρξες !!
Σε θυμάμαι μαζί μου !!
Γιατί δε με πιστεύεται ;
Μπορώ να φέρω αποδεικτικά στοιχεία.
Έχω κρατήσει όλα τα εισιτήρια που πήραμε μαζί
και ρούχα που είχα κλέψει κρυφά από την τσάντα σου.
Όχι κύριε ανακριτή.
Δεν ήθελα να τα φορέσω.
Ήθελα κάτι να του πω.

Πράξη 3η
Ρε γαμώτο δες.
Ήθελα να βρω κάτι που να θυμίζει
δύο χρόνια σε μία ώρα και άλλα τρία λεπτά.
Ήθελα να μάθεις να αναπνέεις από το στόμα μου.
Ήθελα να τους κάνω να κλάψουν που δεν σε έζησαν
και που ποτέ δε θα σε ζήσουν όπως εγώ.
Γιατί μπορώ να με πουλήσω ακριβότερα από όσο νομίζεις.
Ήθελα κάτι να σου πω.
Και θα στο πω τώρα που δεν ευθύνεσαι εσύ για αυτό.
Είμαι ευτυχισμένος.



Υ.Γ. Εσύ ;