...

...

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Lullaby

Έχω σταματήσει την ώρα 2 φορές μέχρι τώρα
και άλλες 9 όταν δεν έβλεπες.
Θα έχω πάντα πικρή γεύση στο στόμα μου
και μια εικόνα με δύο ανθρώπους ξαπλωμένους στο πάτωμα.
Θα μου λες ότι χιονίζει και ας είναι καλοκαίρι,
θα σου φτιάχνω τους γιακάδες
και θα ξεχνάω κάθε πρωί πως πίνεις τον καφέ σου.
Αλλά εσύ δε θα πίνεις καφέ
και θα βαριέσαι να μου θυμίζεις πράγματα που δε θυμάμαι.
Θα μιλάω με τσιγάρα για χορό
και θα μετράω σε καθρέφτες τις άσπρες μου τρίχες.
Εσύ θα ξαπλώνεις στο πάτωμα και θα μου λες ότι χιονίζει.
Τότε θυμωμένα θα σου λέω ότι σκάω από την ζέστη
και εσύ πάλι δε θα μου απαντάς.
Οι μέρες θα φεύγουν και θα νοιώθω ότι μου κόβεται η φωνή.
Θα βάφω τον  τοίχο σου κάθε βράδυ με το ίδιο χρώμα.
Και εσύ θα ενθουσιάζεσαι ολοένα και λιγότερο.
Θα σου διαβάζω εφημερίδες
με ψεύτικες ειδήσεις και με τα νέα από τον πόλεμο.
Μα δε θα υπάρχει πόλεμος.
Και εσύ δε θα καταλαβαίνεις την μεταφορά.
Θα μένεις ξαπλωμένος στο πάτωμα και θα με ρωτάς αν έξω χιονίζει ακόμη.
Μα το μόνο που θα έχω να πω είναι ένα κοφτό όχι.
Στο τασάκι τα τσιγάρα μας θα κάνουν σεξ
και θα συνειδητοποιήσω τότε
πως δε σε έχω δει ποτέ γυμνό
και ότι έχω μέρες να ακούσω το αγαπημένο σου τραγούδι.
Θα πάω ένα πρωί για τσιγάρα
και όταν γυρίσω δε θα είσαι στο πάτωμα.
Θα είσαι δίπλα στην πόρτα
και γεμάτος αμηχανία θα σε ρωτήσω αν χιονίζει.
Τότε θα πάρεις τα τσιγάρα μου
και πριν φύγεις θα μου πεις

Πρέπει να φύγω 
γιατί έξω το έστρωσε 
και άρχισε να χιονίζει μέσα.
Όταν ανοίξεις την πόρτα
Θα καταλάβω πως ο πόλεμος υπήρξε
και νικήσαν οι άλλοι.
Τελικά,

εγώ δεν είμαι καλός στις μεταφορές.