Η ιστορία του Γκρι

Μιλάμε

Πονάμε

Μα δε λέμε τίποτα

Περιμένουμε κλαίγοντας πίσω από μια χαμογελαστή γκριμάτσα

Όχι χαρούμενη

Χαμογελαστή

Μα μέχρι πότε θα περιμένουμε ;

Μέχρι πότε ;

-Μήπως φταίω εγώ ;

-Όχι αγάπη μου. Όλο οι άλλοι φταίνε

όλο οι άλλοι

πάντα οι άλλοι

-Την επόμενη φορά όμως θα γίνω ακριβός αυτό που θέλεις.

Να το ξέρεις

Κάτσε κάτω και κλείσε τα μάτια

Μη νιώσεις τίποτα

Απλά άκου

Άκουσε αυτόν που ανασαίνει δίπλα σου

Τώρα κλαίει

Άκουσε καλά

Βουβές κραυγές κάνουν κρότο όταν πέφτουν στο πάτωμα

Η σιωπή του ουρλιάζει ένα όνομα

Και ένα χρώμα

Γκρι

-Γιατί να μη σε είχα γνωρίσει νωρίτερα ;

-Μου θυμίζεις εμένα

-θέλω να σε ξαναδώ

-Δε φταις εσύ, απλά ο κόσμος είναι ηλίθιος

 Δε φταις !

Ποτέ δε φταις !

Εσύ δε φταις ποτέ !

Έχω μια ιδέα για την επόμενή μας νύχτα.

Θα ξαπλώσεις δίπλα μου και θα μου πεις

Πως η ευτυχία πονάει

Θα μου πεις να μην αφήνω τους άλλους να μου δίνουν φτερά

Γιατί μπορούν να μου τα σκίσουν όποτε γουστάρουν

Θα μου πεις πως το μόνο που ήθελες ήταν να γεμίσεις ένα κενό σου

Ότι δε θέλεις να με ξαναδείς ποτέ

Μέτα θα σηκωθείς για να φύγεις πάλι

Και πριν με ξεχάσεις ξανά

Θα μου πεις όλη την αλήθεια κρυμμένη σε μία φράση

-Τελικά μικρό μου, ίσως να φταις λίγο και εσύ !

Και έτσι το γκρι 

θα γίνει πάλι μαύρο μετά.